یکی از مهمترین مباحث اعتقادی اطاعت از امام و رهبر است که با توجه به ضرورت نیاز انسان به هادی امری معقول و عقلاً واجب است. در همین رابطه ممکن است مصادیق مختلفی درباره اطاعت از رهبر مطرح شود که در این نوشتار می کوشیم به بررسی آن بپردازیم.

اطاعت از امام!

دلایل غیبت حضرت مهدی

بدون شك غیبت آخرین حجت حق، حضرت مهدی علیه‏السلام ، پدیده‏ای است كه به این صورت هرگز در تاریخ اتفاق نیفتاده و طبیعی است كه ذهن جستجوگر انسان، همواره این سؤال را مطرح كند كه چرا چنین رُخدادی به وجود آمده است؟!
پاسخ به این پرسش همانند بسیاری از پرسشهای دیگر، نیازمند استمداد از كلام نورانی معصومان علیهم‏السلام است و از این رو ما نیز با استفاده از بیانات ایشان به برخی حكمتها و علتهای این رویداد مهم اشاره مي‏كنیم. و پیش از آن این نكته را متذكر مي‏شویم كه پنهان زیستی آخرین ذخیره الهی، بطور قطع از اسرار خداوندی است كه پرنده اندیشه و فكر را توان پرواز تا آن قله رفیع نیست و اگر در این راه توفیقی رفیق گردد به یمن انفاس قدسی مقربان درگاه حق، ائمه معصومین علیهم‏السلام است كه‏گاه گوشه‏ای از پرده رازها به كناری زده در حد ظرفیت مخاطب و فهم او، حقایقی را آشكار مي‏سازند.
رسول گرامی اسلام صلي‏الله‏علیه‏و‏آله حقیقت سرّ بودن این امر را اینگونه بیان فرموده است: "یا جابرُ! اِنَّ هذَا الاَمْرَ اَمْرٌ مِنْ اَمرِ اللّه‏ِ وَسِرٌّ مِنْ سِرِّ اللّه‏ِ، مَطْوِی عَنْ عِبادِ اللّه‏ِ، فَاِیاكَ وَالشَّكَّ؛ فَاِنَّ الشَّكَّ فِی اللّه‏ِ كُفْرٌ1؛
ای جابر! همانا این امر؛ امری است از امر خداوندی و سرّی است از سرّ خدا كه بر بندگان او پوشیده است. پس برحذر باش كه دچار تردید نشوی. همانا شك در مورد خدا كفر است."
و نیز ششمین مهر فروزان سپهر ولایت، به بیانی دیگر، این حقیقت را تبیین، و مي‏فرماید: "اِنَّ هذَا الاَْمْرَ، اَمْرٌ مِنْ اَمْرِ اللّه‏ِ وَسِرٌّ مِنْ سِرِّ اللّه‏ِ وَغَیبٌ مِنْ غَیبِ اللّه‏ِ وَمَتی عَلِمنا أَنَّهُ عَزَّوَجَلَّ حَكیمٌ صَدَقْنا بِاَنَّ اَفْعالَهُ كُلَّها حِكْمَةٌ وَاِنْ كانَ وَجْهُها غَیرُ مُنْكَشَفٍ لَنا2؛ این امر، امری از امر خدا و سرّی از سر خدا و غیبی از غیب خدا است و زمانی كه مي‏دانیم خداوند بزرگ مرتبه حكیم است، تصدیق مي‏كنیم كه همه كارهای او از روی حكمت است گرچه علّت آن كارها بر ما روشن نباشد."

اینك با استفاده از روایات معصومین علیهم‏السلام برخی از دلائل غیبت امام زمان علیه‏السلام را بیان مي‏كنیم.
1. حفظ جان امام زمان علیه‏السلام
اگرچه بیان سرّ بودن غیبت برای انسانهای متعبّد كافی است، ولی گاهی مي‏شد افرادی علاوه بر آن از اسرار غیبت حضرت مهدی علیه‏السلام پرسش مي‏كردند و ائمه نیز علاوه بر در نظر داشتن حكمت اساسی آن، به پاره‏ای از علتهای دیگر نیز اشاره مي‏كردند. یكی از این موارد؛ حفظ جان حضرت مهدی علیه‏السلام به وسیله زندگانی مخفیانه است و خداوند به وسیله پنهان ساختن آن حضرت، ایشان را از شر دشمنان حفظ كرد. امام ششم در روایتی كوتاه، به این مسئله اشاره كرده، فرمودند: "اِنَّ للْقائِمِ غَیبَةً قَبْلَ اَنْ یقُومَ اِنَّهُ یخافُ (وَاَوْمَأَ اِلی بَطْنِهِ یعنی القَتْلَ)3؛ همانا برای قائم قبل از آنكه قیام فرماید غیبتی است؛ چرا كه در هراس است. (و آن حضرت اشاره به شكم خود كرد؛ یعنی بیم كشته شدن دارد)."
البته این نه به آن معناست كه آن حضرت از شهادت و كشته شدن در راه خدا هراس دارد؛ بلكه به این معناست كه چون آخرین ذخیره الهی در زمین است و آن حاكمیت فراگیر و جهانی كه در تمامی ادیان وعده داده شده، تنها به دست او تحقق مي‏یابد؛ بنابراین بر خداوند است كه به هر وسیله ممكن او را تا روز موعود حفاظت نماید و حكمت الهی نیز بر پنهان زیستی او تعلق گرفته است.
و البته همین پنهان زیستی با ویژگیهای خاص خود، در مورد برخی از پیامبران ـ هنگامی كه بر جان خویش بیم داشتند ـ اتفاق افتاده بود كه از جمله آنها مي‏توان به مخفی شدن پیامبر صلي‏الله‏علیه‏و‏آله هنگام هجرت در غار اشاره نمود.
2. امتحان و آزمایش انسانها
یكی دیگر از حكمتهای الهی در غیبت حضرت مهدی علیه‏السلام ، امتحان و آزمایش مردم است و از آنجایی كه این نوع آزمایش به خاطر عدم حضور ظاهری امام، بسیار مشكل و طاقت‏فرساست، در تكامل انسانها نقش بسیار مهمی دارد و با این آزمایش سره از ناسره جدا شده، یاران راستین حق مشخص مي‏شوند. اگرچه عده فراوانی از انسانها از این امتحان بزرگ سرافكنده بیرون خواهند رفت.
پیشوای شیعیان، امام كاظم علیه‏السلام در این‏باره فرموده‏اند: "اِذا فُقِدَ الخامِسُ مِنْ وُلْدِ السّابِعِ فاللّه‏َ فاللّه‏َ فی اَدیانِكُمْ فَاِنَّهُ لا یزیلَنَّكُمْ عنها اَحَدٌ، یا بُنَی اِنَّهُ لابُدَّ لِصاحِبِ هذا الاَْمْرِ مِنْ غَیبَةٍ حَتّی یرجِعَ عَنْ هذا الاَْمْرِ مَنْ كانَ یقُولُ بِهِ اِنَّما هِی مِحْنَةٌ مِنَ اللّه‏ِ ـ عَزَّوجلّ ـ اِمْتَحَنَ بِها خَلْقَهُ4؛ هنگامی كه پنجمین فرزند از امام هفتم ناپدید شود، پس خدا را خدا را (مواظب باشید) در دینتان. شما را احدی از آن دور نسازد. فرزندم! صاحب این امر ناگزیر از غیبتی خواهد بود، تا كسی كه به این امر قائل است از آن بازگردد. همانا آن آزمایشی از جانب خدا است كه خداوند خلق خود را به آن وسیله مي‏آزماید."
پر واضح است كسانی در این امتحان بزرگ سربلند خواهند بود كه دارای مرتبه والایی از ایمان و عمل صالح باشند و كسانی كه در این امور دچار نقصان باشند، بیشتر در معرض لغزش و سقوط هستند."
امام صادق علیه‏السلام تبلور این حقیقت را در ضمن كلامی ارزنده اینگونه بیان فرموده‏اند:
"وَكَذلِكَ القائِمُ فَاِنَّهُ تَمْتَدُّ غَیبَتُهُ لِیصَرَّحَ الْحَقُّ عَنْ مَحْضِهِ وَیصْفو الاْیمانُ مِنَ الْكَدِرِ بِارْتِدادِ كلِّ مَنْ كانَتْ طینَتُهُ خبیثةً منَ الشّیعَةِ الَّذینَ یخْشی عَلَیهِمُ النِّفاقُ5؛
و اینگونه است كه غیبت قائم7 طولانی خواهد بود تا اینكه حق محض آشكار گردد و ایمان از كدورتها [و پیرایه‏های آن] صاف و زلال گردد. و این با بازگشت افرادی است كه دارای طینت ناپاكی هستند ـ از پیروان اهل بیت ـ یعنی همانها كه ترس نفاق بر آنها مي‏رود."
در این روایت، به روشنی مشخص شده كه آزمایش شیعیان در عصر غیبت حتمی خواهد بود.
3. آزادگی از بیعت دیگران
در برخی از روایات آمده است: "آن حضرت با غیبت خود ناچار از بیعت با طاغوتهای زمان نمي‏شود."
امیرمؤمنان علی علیه‏السلام در سخنی ارزشمند و نگاهی پرحسرت و اندوه، پرده از بي‏وفایی مردم برداشته و تنها امامی كه زیر بیعت احدی نخواهد بود را اینگونه معرفی فرموده است: "اِنَّ القائِمَ مِنّا اِذا قامَ لَمْ تَكُنْ لاَِحَدٍ فی عُنُقِهِ بَیعَةٌ فَلِذلِكَ تُخْفی وِلادَتُهُ وَیغیبُ شَخْصُهُ6؛
همانا قائم از ما اهل بیت، هنگامی كه قیام مي‏كند بیعت احدی بر گردن او نیست و به همین علت است كه ولادتش مخفی نگه داشته مي‏شود و شخص او غایب است."
همین معنا در كلامی از پیشوای دوّم ـ البته با اندوهی افزونتر ـ آن هنگام كه به خاطر مصالح اسلام و مسلمین تن به مصالحه با معاویه داد و وقتی مردم زبان به ملامت حضرتش گشودند، پس از آنكه صلح خود را بهتر از هر آنچه خورشید بر آن مي‏تابد قلمداد نمود، این گونه انعكاس یافت: "اَما عَلِمْتُمْ اَنَّهُ ما مِنّا اَحَدٌ اِلاّ یقَعُ فی عُنُقِهِ بَیعَةٌ لِطاغِیةِ زَمانِهِ اِلاّ الْقائِمُ الَّذی یصَلّی رُوحُ اللّه‏ِ عیسَی بْنُ مَرْیمَ علیه‏السلام خَلْفَهُ فَاِنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ یخفی وِلادَتَهُ وَ یغیبُ شَخْصَهُ لِئَلاّ یكونَ لاَِحدٍ فی عُنُقِهِ بَیعَةٌ اِذا خَرَجَ7؛
آیا ندانستید كه هیچ یك از ما ائمه نیست مگر اینكه بیعت با ستمگری بر گردن او قرار مي‏گیرد مگر قائم كه عیسی بن مریم پشت سرش نماز مي‏گذارد. پس به درستی كه خداوند تبارك و تعالی ولادتش را مخفی و شخصش را پنهان مي‏سازد تا هنگامی كه قیام مي‏كند بیعت هیچ كس برگردنش نباشد."
این مفهوم در كلامی نورانی از خود امام زمان علیه‏السلام نیز آمده است، در آنجا كه در توقیعی شریف ـ وقتی حضرت مهدی علیه‏السلام به پاسخ برخی پرسشها پرداخته است ـ فرمودند: "وَاَمّا عِلَّةُ الْغِیبَةِ فَاِنَّ اللّه‏َ یقُولُ "یا اَیهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَسْأَلُوا عَنْ اَشْیاءَ اِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ"8 اِنَّهُ لَمْ یكُنْ اَحَدٌ مِنْ آبائی عَلَیهِمُ السَّلامُ اِلاّ وَقَدْ وَقَعَتْ فی عُنُقِهِ بَیعَةٌ لِطاغِیةِ زَمانِهِ وَاِنّی اَخْرُجُ حینَ أَخْرُجُ وَلا بَیعَةَ لاَِحَدٍ مِنَ الطَّواغیتِ فی عُنُقی9؛ در خصوص علت غیبت [ سؤال كرده بودید]، خداوند [در قرآن كریم[ مي‏فرماید: ای اهل ایمان از چیزهایی سؤال نكنید كه اگر برای شما روشن شود، ناراحت مي‏شوید. بدانید كه هر كدام از پدران من بیعت یكی از طاغوتهای زمان خویش را بر گردن داشتند، ولی من وقتی قیام مي‏كنم بیعت هیچ یك از [گردنكشان و] طاغوتهای زمان را بر گردن ندارم."
شاید استشهاد حضرت به آیه شریفه به این معنا باشد كه شما خودتان علت غیبت بوده‏اید و اگر بدانید با تنها گذاشتن ائمه آنها را به بیعت با گردنكشان ناگزیر ساختید، ناراحت خواهید شد.

كوتاه سخن اینكه:
وجود مقدس امام علیه‏السلام ، لطفی است از طرف خداوند متعال و تصرف او در امور لطفی دیگر. خداوند با وجود امام به لطف خود جامه عمل پوشاند، فردی را كه برای اداره جامعه لازم است آفرید و حجت خود را بر مردم تمام كرد، تا اگر شایسته بودند از وجودش بهره ببرند. از طرفی بسط ید امام علیه‏السلام لطف دیگری است كه به كوشش ما مربوط مي‏شود. تقویت قدرت امام ـ در مواردی ـ در توان ماست؛ بنابراین در این رابطه ما تكالیفی داریم و بي‏شك عدم حضور معصوم و نداشتن امام (غیبت ایشان) ـ حداقل بخشی از آن ـ را باید از چشم خود ببینیم، چرا كه فرموده‏اند: "وُجُودُهُ لُطْفٌ وَتَصَرُّفُهُ لُطْفٌ آخر وَعَدَمُهُ مِنّا."

پاورقیها:
1. شیخ صدوق، كمال الدین و تمام النعمة، موسسة النشر الاسلامی، ج1، ص287.
2. همو، علل الشرایع، انتشارات مكتبة الداوری، ج1، ص245.
3. ابوجعفر محمد بن یعقوب كلینی، الكافی، دارالكتب الاسلامیه، ج1، ص340 و با اندك تفاوتی شیخ طوسی، كتاب الغیبة، موسسة المعارف الاسلامیه، ص329 و كمال الدین، ج2، ص342.
4. الكلینی، الكافی، ج1، ص336؛ علل الشرایع:، ج1، ص244؛ شیخ طوسی، كتاب الغیبة، ص166؛ غیبت نعمانی، ص154، ح11؛ كمال الدین، ج2، ص359، ح1.
5. شیخ طوسی، كتاب الغیبة، ص170؛ كمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص355.
6. كمال الدین، ج1، ص303؛ امین الاسلام طبرسی، اعلام الوری، ص426.
7. ابو منصور احمد بن علی طبرسی، الاحتجاج، نشر مرتضی، ج2، ص289؛ كمال الدین، ج1، ص315.
8. مائده/101.
9. شیخ طوسی، كتاب الغیبة، ص290؛ كمال الدین، ج2، ص483، ح4.

منبع:نشریه مبلغان ، شماره 44

به گزارش شیعه آنلاین، رئیس مرکز تخصصی نماز با بیان اینکه امام زمان (عج) از طریق نائب اول خود برای منتظران خواندن دعای عصر غیبت را توصیه کردند، از ویژگی منتظر واقعی را راضی بودن به رسیدن وقت ظهور دانست. حجت‌الاسلام محمد صادق کفیل رئیس مرکز تخصصی نماز و کارشناس مهدویت در گفت‌و‌گو با فارس با بیان اینکه دعای عصر غیبت امام عصر ارواحناه فداه در روز جمعه بسیار مورد تاکید است، ابراز داشت: «شیخ ابوعمرو» نائب اوّل امام عصر صلوات الله علیه این دعا را به «ابوعلى محمّد بن همّام» یاد داد، «سید بن طاوس» در «جمال الاسبوع» بعد از ذکر دعاهاى وارده بعد از نماز عصر جمعه و صلوات کبیره این دعا را ذکر کرده است، لذا یکی از دعاهایی است که که به خوبی وظایف منتظران را ترسیم می‌کند و به گونه‌ای بهترین عهد ما را با وجود مقدس امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف تعیین می‌کند، دعای عصر غیبت است. فضیلت زیادخواندن دعای عصر غیبت در عصر جمعه / دعایی که برای منتظران بیان شد وی با اشاره به اینکه دعای عصر غیبت توسط نائب اول نقل شده است و به طور طبیعی چون نواب از خودشان مطلبی را نقل نمی‌کردند، به تعبیر خود بزرگان، حضرت مهدی(عج) خود این دعا را نقل کرده‌اند و مرحوم «شیخ صدوق» رحمت‌الله علیه جزو دعاهای امام زمان (عج) نقل کرده است، همان طور که گفته شد، دعا را «سید بن طاووس» نقل می‌کند و می‌گوید اگر نتوانستید دعاهای عصر جمعه را بخوانید و تعقیبات عصر جمعه را انجام دهید، پس حذر کنید، از اینکه خواندن این دعا را ترک کنید. حجت‌الاسلام کفیل با تاکید بر اینکه فضیلت بی‌نهایت خواندن دعای عصر غیبت در عصر جمعه، ابراز داشت: گام اول در دعا طلب معرفت است « اَللّهُمَّ عَرِّفْنى نَفْسَکَ»، همانند آنچه که امام صادق علیه‌السلام فرمودند «گام اول طلب معرفت است»، لذا دعا آثار معرفت را بیان می‌کند «فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى نَفْسَکَ لَمْ اَعْرِفْ رَسُولَکَ اَللّهُمَّ عَرِّفْنى رَسُولَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى رَسُولَکَ لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَکَ اَللّهُمَّ عَرِّفْنى حُجَّتَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دینى»، یک نکته این است که اگر آدم معرفت به امام زمان (عج) نداشته باشد، گمراه از دین می‌شود، یعنی آدم دین‌دار باشد و نماز بخواند، اما اگر معرفت نداشته باشد، گمراه است. عدم معرفت به امام مساوی با مرگ و زندگی جاهلی/کسب معرفت ثبات در قدم را هدیه می‌آورد وی با اشاره به فرازی از دعای عصر غیبت «اَللّهُمَّ لا تُمِتْنى میتَةً جاهِلِیَّةً»، افزود: اگر انسان نسبت به امام زمان خود معرفت نداشته باشد، به مرگ جاهل می‌میرد، تعبیر آیت‌الله جوادی این است که مرگ محصول زندگی است و کسی که مرگش در روایت مرگ جاهلی است، در نتیجه زندگی هم زندگی جاهلانه می‌شود. این کارشناس مهدویت اثر بعدی معرفت را، ثبات در قدم و دین دانست و تصریح کرد:، عرصه بعدی این است که انسان مطیع امام می‌شود و قبلش نرم‌ برای دستور امام می‌شود و در امتحانات پیروزی شود، همه این موارد آثار معرفت است «اَللّهُمَّ فَثَبِّتْنى عَلى دینِکَ وَاسْتَعْمِلْنى بِطاعَتِکَ وَلَیِّنْ قَلْبى لِوَلِىِّ اَمْرِکَ»، در ادامه به آسیب‌شناسی مهدویت و انتظار می‌پردازد. راضی بودن منتظر به رسیدن وقت ظهور/ چرایی در زمان ظهور جایی ندارد وی با اشاره به اینکه یکی از آسیب‌های غیبت تعجیل است، ادامه داد: اینکه انسان به عجله بیفتد و بگوید امروز ظهور است و به دنبال کسانی برود که ادعاهای مهدویت می‌کنند «وَکَشْفِ سِتْرِهِ فَصَبِّرْنى عَلى ذلِکَ حَتّى لا اُحِبَّ تَعْجیلَ ما اَخَّرْتَ وَلا تَاْخیرَ ما عَجَّلْتَ» در دعا طلب صبر می‌کنیم، چرا که راهکارش صبر است، باید توجه داشت که در دوران غیبت بیان امام عصر(عج) این است که «وَلا اُنازِعَکَ فى تَدْبیرِکَ وَلا اَقُولَ لِمَ وَکَیْفَ وَما بالُ وَلِىِّ الاَمْرِ»؛ «خدایا به من صبری بده که دوست نداشته باشم به عجله انداختن آنچه تو تاخیر انداختی و نه به تأخیر افتادن آنچه تو تعجیل داری». حجت‌الاسلام کفیل پرداختن به مباحث غیر ضروری را از دیگر آسیب‌های مهدویت دانست و بیان داشت: یکی دیگر از آسیب‌های مهدویت این است که آدم تعیین وقت برای ظهور کند، در دعا می‌گوییم فقط تو عالم وقت ظهوری «یَنْتَظِرُ وَاَنْتَ الْعالِمُ غَیْرُ الْمُعَلَّمِ بِالْوَقْتِ الَّذى فیهِ صَلاحُ اَمْرِ وَلِیِّکَ فِى الاِذْنِ لَهُ بِاِظْهارِ اَمْرِهِ»، وظیفه ما نیست که دنبال تعیین وقت برویم، یا اینکه بگوییم؛ خدایا زمین پر از ظلم و جور شده است، چرا امام زمان (عج) ظهور نمی‌کند «لایَظْهَرُ قَدِ امْتَلاَتِ الاَرْضُ مِنَ الْجَوْرِ وَاُفَوِّضُ اُمُورى کُلَّها اِلَیْکَ». نکند امام عصر(عج) در زندگی روزمره انسان مسلمان فراموش شود وی با بیان اینکه در دعا به واگذار کردن امور به خدا تاکید شده است، افزود: یک نمونه دیگر دعا این است که دعا برای سلامتی حضرت کنیم، اینکه گاهی طولانی شدن غیبت سبب می‌شود که ما امام را فراموش کنیم و در انتظار، انتظارمان کمرنگ شود و ایمان ما به امام حاضر(عج) از بین برود « وَلا تَسْلُبْنَا الْیَقینَ لِطُولِ الاَمَدِ فى غَیْبَتِهِ وَانْقِطاعِ خَبَرِهِ عَنّا وَلا تُنْسِنا ذِکْرَهُ وَانْتِظارَهُ وَالاْیمانَ بِهِ وَقُوَّةَ الْیَقینِ فى ظُهُورِهِ وَالدُّعآءَ لَهُ وَالصَّلوةَ عَلَیْهِ حَتّى لا یُقَنِّطَنا طُولُ غَیْبَتِهِ مِنْ قِیامِهِ »، در دعا می‌گوییم؛ خدایا یک جوری نشود، وقتی غیبت طولانی شد، این اتفاقات بر من بیفتد. رئیس مرکز تخصصی نماز با ارائه راهکار در زمینه عدم از دست دادن ایمان در زمان غیبت با استناد به دعا، خاطرنشان کرد: دعا بیان می‌گوید که ما باید نسبت به امام (عج) یقین داشته باشیم، همان طور که به قیام پیغمبر(ص) یقین داشتیم «وَیَکُونَ یَقینُنا فى ذلِکَ کَیَقینِنا فى قِیامِ رَسُولِکَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَما جآءَ بِهِ مِنْ وَحْیِکَ وَتَنْزیلِکَ»؛ یعنی چگونه الان یقین به وحی و تنزیل قرآن داریم، باید دوران غیبت سبب نشود که یقین ما کمتر شود، بنابراین از خداوند بخواهیم که قلب ما را تقویت کند، به حدی که بتوانیم در این مسیر گام برداریم « فَقَوِّ قُلُوبَنا عَلَى الاْیمانِ بِهِ حَتّى تَسْلُکَ بِنا عَلى یَدَیْهِ مِنْهاجَ الْهُدى». ایمان، ثبات درونی، راضی بودن به زمان غیبت وظایف منتظران وی با تشریح وظایف منتظران با توجه به متن دعای عصر غیبت، ادامه داد: یک وظیفه منتظر این است که ایمان به حضرت داشته باشد، دوم از امام عصر(عج) اطاعت کند، سوم ثبات درونی، چهارم راضی بودن به غیبت امامت و پنجم درخواستی که تا لحظه مرگ به امامت شک نداشته باشیم، همچنین عهد نشکستن، تکذیب نکردن از دیگر وظایف منتظران است «وَنَحْنُ عَلى ذلِکَ لا شآکّینَ وَلا ناکِثینَ وَلا مُرْتابینَ وَلا مُکَذِّبینَ»، محور بعدی دعا برای ظهور حضرت (عج) است و ترسیم سیمای حکومت ولی عصر (عج) می‌باشد. حجت‌الاسلام کفیل با بیان اینکه در ترسیم سیمای حکومت مهدوی مرگ ظلم و نجات بندگان تحقق می‌یابد «وَاَظْهِرْ بِهِ الْحَقَّ وَاَمِتْ بِهِ الْجَوْرَ»، اذعان داشت: «وَاسْتَنْقِذْ بِهِ عِبادَکَ الْمُؤْمِنینَ مِنَ الذُّلِّ وَانْعَشْ»، نجات دادن بندگان همان هدفی که در دعای اربعین در مورد امام زمان(عج) است،‌ در اینجا نیز آمده است، قتل کفر، ذلت جباران، هلاک شدن منافقین به گونه‌ای که هیچ اثری از آنها در دوران ظهور باقی نمی‌ماند و زمین از وجود آنها پاک می‌شود و دل بندگان خدا شاد می‌شود و آنچه از احکام تغییر پیدا کرده بود، امام عصر(عج) آن را اصلاح می‌کند؛ یعنی بدعت، انحراف و خرافه‌ایی در دین نیست «واقْتُلْ بِهِ جَبابِرَةَ الْکُفْرِ وَاقْصِمْ بِهِ رُؤُسَ الضَّلالةِ وَذَلِّلْ بِهِ الْجَبّارینَ وَالْکافِرینَ وَاَبِرْ بِهِ الْمُنافِقینَ وَالنّاکِثینَ وَجَمیعَ الْمُخالِفینَ وَالْمُلْحِدینَ فى مَشارِقِ الاَرْضِ وَمَغارِبِها وَبَرِّها وَبَحْرِها وَسَهْلِها وَجَبَلِها حَتّى لا تَدَعَ مِنْهُمْ دَیّاراً وَلا تُبْقِىَ لَهُمْ آثاراً طَهِّرْ مِنْهُمْ»، یکی از زیبایی‌های حضرت(عج) این است که دین از خرافات خالی می‌شود و با عدل امام(عج) آتش کفر خاموش می‌شود. دغدغه ظهور؛ مسئله‌ای که ضرورت آن کم احساس می‌شود! وی محور بعدی فراز دعای عصر غیبت را ویژگی‌های ولی عصر ارواحناه فداه بیان کرد و افزود: امام (عج) بنده خدا، بنده برگزیده خدا و معصوم است، خالی از همه عیوب،مطلع بر غیب، پاک از پلیدی‌هاست «فَاِنَّهُ عَبْدُکَ الَّذى اسْتَخْلَصْتَهُ لِنَفْسِکَ وَارْتَضَیْتَهُ لِنَصْرِ دینِکَ وَاصْطَفَیْتَهُ بِعِلْمِکَ وَعَصَمْتَهُ مِنَ الذُّنُوبِ وَبَرَّاْتَهُ مِنَ الْعُیُوبِ وَاَطْلَعْتَهُ عَلَى الْغُیُوبِ وَاَنْعَمْتَ عَلَیْهِ وَطَهَّرْتَهُ مِنَ الرِّجْسِ وَنَقَّیْتَهُ مِنَ الدَّنَسِ» این کارشناس ادعیه مهدوی در خصوص ترسیم جامعه منتظر، اظهار داشت: یک ویژگی منتظر فهم دوران غیبت است، «اللّهُمَّ اِنّا نَشْکُو اِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنا وَغَیْبَةَ اِمامِنا وَشِدَّةَ الزَّمانِ عَلَیْنا وَوُقُوعَ الْفِتَنِ بِنا وَتَظاهُرَ الاَعْدآءِ عَلَیْنا وَکَثْرَةَ عَدُوِّنا وَقِلَّةَ عَدَدِنا»، زمان غیبت بر منتظر سخت است، چرا که فتنه‌ها زیاد، فشار دشمن بالاست، تعداد دشمن زیاد و یاران کم است، ویژگی دوم منتظر فهم دوران حکومت است، ویژگی‌ سوم جامعه منتظر درخواست جدی از خداست که دغدغه ظهور پیدا کند، برای اینکه اکنون نمی‌دانیم با ظهور حضرت مهدی(عج) چه اتفاقی خواهد افتاد، پس سیمای محبتی امام را باید درک کنیم. کسانی که نماز را سبک می‌شمارند ممکن است که در صف دشمنان امام(عج) قرار گیرند وی با اشاره به فراز دعای عصر غیبت درباره ویژگی حکومت ولی عصر(عج)، ادامه داد: هلاکت دشمنان امام، اینکه هر پرچمی که بر غیر از اسلام باشد، از بین می‌برد، هر سلاحی که به غیر از دین باشد، از کار می‌افتد، هر لشکری که علیه امام باشد، نابود، خوار و ذلیل می‌شود، جریان دشمن کاملاً تاریک می‌شود، قرآن زنده می‌شود، قلب‌های مرده حیات پیدا می‌کنند، مؤمنین شاد، حق ظاهر، عدل آشکار می‌شود و تقیه از بین می‌رود «وَقَتْلِ اَعْدآئِکَ فى بِلادِکَ حَتّى لا تَدَعَ لِلْجَوْرِ یا رَبِّ دِعامَةً اِلاّ قَصَمْتَها وَلا بَقِیَّةً اِلاّ اَفْنَیْتَها وَلا قُوَّةً اِلاّ اَوْهَنْتَها وَلا رُکْناً اِلاّ هَدَمْتَهُ وَلا حَدّاً اِلاّ فَلَلْتَهُ وَلا سِلاحاً اِلاّ اَکْلَلْتَهُ وَلا رایَةً اِلاّ نَکَّسْتَها وَلا شُجاعاً اِلاّ قَتَلْتَهُ وَلا جَیْشاً اِلاّ خَذَلْتَهُ وَارْمِهِمْ یا رَبِّ بِحَجَرِکَ الدّامِغِ وَاضْرِبْهُمْ بِسَیْفِکَ الْقاطِعِ وَبَاْسِکَ الَّذى لا تَرُدُّهُ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمینَ وَعَذِّبْ اَعْدآئَکَ وَاَعْدآءَ وَلِیِّکَ وَاَعْدآءَ رَسُولِکَ». حجت‌الاسلام کفیل در خصوص دیگر ویژگی‌ منتظران، بیان کرد: اینکه منتظر جز دشمنان اهل بیت علیهم‌السلام و مخالفان آنها، همچنین اهل غیض بر آل پیامبر(ص) نباشد و تسلیم احکام دین باشد، گام بعدی دشمن‌شناسی است، دلیل دشمنی با حضرت (عج) در زمان ظهور خیلی جالب در دعا آمده است و صنایع کردن نماز است، لذا باید توجه داشت کسی که نسبت به نماز بی‌توجه است، امکان دارد در مقابل امام زمان (عج) بایستد؛ یعنی کسانی که امروز نماز را جدی نمی‌گیرند، بترسند از این که در سپاه دشمن امام باشند، «فَاِنَّهُمْ اَضاعُوا الصَّلوةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَواتِ وَاَضَلُّوا عِبادَکَ وَاَخْرَبُوا بِلادَکَ»، تبعیت از شهوات و آنهایی که در گمراهی بندگان قدم برمی‌دارند و آنهایی که دیار مسلمین را خراب می‌کنند، دشمنان حضرت(عج) هستند.

اگر چه روز من و روزگار مي گذرد
دلم خوش است که با ياد يار مي گذرد

چقدر خاطره انگيز و شاد و رويايي است
قطار عمر که در انتظار مي گذرد

به ناگهانيِ يک لحظه عبور سپيد
خيال مي کنم آن تک سوار مي گذرد

کسي که آمدني بود و هست، مي آيد
بدين اميد، زمستان، بهار، مي گذرد

نشسته ايم به راهي که از بهشت اميد
نسيم رحمت پروردگار مي گذرد

به شوق زنده شدن، عاشقانه مي ميرم
دو باره زيستنم زين قرار مي گذرد

همان حکايت خضر است و چشمه ظلمات
شبي که از بَرِ شب زنده دار مي گذرد

شبت هميشه شب قدر باد و، روزت خوش
که با تو روز من و روزگار مي گذرد

SHIA-NEWS.COM  شیعه نیوز :
 

حاج سید احمد رشتی می فرماید: « در سال 1280، به قصد حج بیت الله الحرام از رشت به تبریز آمدم و در خانه حاج صفرعلی تاجر تبریزی منزل کردم؛ اما چون قافله ای نبود، متحیر ماندم تا آن که حاج جبار جلودار سدهی اصفهانی برای طرابوزن (از شهرهای ترکیه) بار برداشت.

من هم به تنهایی از او حیوانی کرایه کرده و رفتم. وقتی به منزل اول رسیدیم، سه نفر دیگر به تشویق حاج صفرعلی به من ملحق شدند: یکی حاج ملا باقر تبریزی، دیگری حاج سید حسین تاجر تبریزی و سومی حاجی علی نام داشت که خدمت می کرد که به اتفاق روانه شدیم. به ارزنة الروم ( شهری تجاری و صنعتی در شرق ترکیه ) رسیدیم و از آن جا عازم طرابوزن شدیم.

در یکی از منازل بین این دو شهر، حاج جبار جلودار آمد و گفت: منزلی که فردا در پیش داریم مخوف است امشب زودتر حرکت کنید که به همراه قافله باشید. این مطلب را به خاطر آن می گفت که ما در سایر منازل، غالباً با فاصله ای پشت سر قافله راه می رفتیم. لذا حدود سه ساعت پیش از اذان صبح، حرکت کردیم. حدود نیم فرسخ از منزل خود دور شده بودیم که ناگاه هوا دگرگون شد و برف باریدن گرفت به طوری که هر کدام از رفقا، سر خود را پوشاندند و به سرعت رفتند؛ اما من هر قدر تلاش کردم نتوانستم به آنها برسم و در آن جا تنها ماندم.

از اسب پیاده شدم و در کنار راه نشستم. خیلی مضطرب بودم؛ چون حدود ششصد تومان برای مخارج سفر همراه داشتم و ممکن بود راهزن یا دزدی پیدا شود و مرا به خاطر آنها از بین ببرد. بعد از تأمل و تفکر، با خود گفتم: تا صبح همین جا می مانم بعد به منزل قبلی برگشته، چند محافظ همراه خود می آورم و به قافله ملحق می شوم.

در همان حال ناگاه باغی مقابل خود دیدم و در آن باغ باغبانی که در دست بیلی داشت، مشاهده می شد. او بر درختها می زد که برف آنها بریزد. پیش آمد و نزدیک من ایستاد و فرمود: تو کیستی؟
عرض کردم: رفقایم رفته و من مانده و راه را گم کرده ام.
فرمود: نافله شب بخوان تا راه را پیدا کنی.
مشغول نافله شب شدم. بعد از تهجد (نماز شب)، دوباره آمد و فرمود: نرفتی؟
گفتم: والله، راه را بلد نیستم.
فرمود: جامعه ( زیارت جامعه کبیره – مفاتیح الجنان ) بخوان تا راه را پیدا کنی.
من جامعه را از حفظ نداشتم و الان هم از حفظ نیستم با آن مکرر به زیارت عتبات مشرف شده ام. از جای برخاستم و زیارت جامعه را از حفظ خواندم.

باز آن شخص آمد و فرمود: نرفتی؟ بی اختیار گریه ام گرفت و گفتم: همین جا هستم چون راه را بلد نیستم. فرمود عاشورا بخوان. من زیارت عاشورا را از حفظ نداشتم و الان هم حفظ نیستم در عین حال برخواستم و مشغول زیارت عاشورا از حفظ شدم، و تمام لعن و سلام ها و دعای علقمه را خواندم.

دیدم باز آمد و فرمود: نرفتی؟
گفتم: نه، تا صبح همین جا هستم. فرمود: الان تو را به قافله می رسانم. ایشان رفت و بر الاغی سوار شد و بیل خود را به دوش گرفت و آمد. فرمود: پشت سر من بر الاغم سوار شو.
سوار شدم و اسب خود را کشیدم اما حیوان حرکت نکرد.
فرمود: دهنه اسب را به من بده.
ایشان بیل را به دوش چپ گذاشت و عنان اسب را با دست راست گرفت و به راه افتاد و اسب کاملاً آرام می آمد و ایشان را اطاعت می نمود بعد آن بزرگوار دست خود را بر زانوی من گذاشت و فرمود:
شما چرا نافله نمی خوانید؟ نافله، نافله، نافله.
باز فرمود: شما چرا عاشورا نمی خوانید؟ عاشورا، عاشورا، عاشورا.
بعد فرمود: شما چرا جامعه نمی خوانید؟ جامعه، جامعه، جامعه.

در زمان طی مسافت، مسیری دایره ای را پیمودیم ناگاه برگشت و فرمود: اینها رفقای شما هستند.
دیدم رفقا کنار نهر آبی پیاده شده، مشغول وضو برای نماز صبح بودند.
از الاغ پیاده شدم تا سوار اسب خود شوم، نتوانستم. آن جناب پیاده شد و بیل را در برف فرو کرد و مرا سوار نمود و سر اسب را به سمت رفقا برگرداند. من در آن حال به فکر افتادم این شخص که بود که به زبان فارسی صحبت می کرد در حالی که این طرفها زبانی جز ترکی و مذهبی جز مذهب عیسوی وجود ندارد! تازه چطور به این سرعت مرا به رفقای خود رسانید.
به خاطر همین فکرها پشت سرم را نگاه کردم؛ اما کسی را ندیدم و از ایشان اثری نیافتم. و بعد از این جریان به رفقای خود ملحق شدم. »

Image by Cool Text: Free Logos and Buttons - Create An Image Just Like This

 ا

ا

مام صادق(ع) آخرین منجی بشر حضرت مهدی‌(عج) را این گونه خطاب می‌کند: «ای آقای من! غیبت تو خواب را از من ربوده، بستر را برایم تنگ ساخته، روح و روانم را بی‌تاب کرده است.»

مهدي بيا

اي جان جانانم بيا، روح و روان من بيا

           تا كي جدا از ما بيا، جانا بيا جانا بيا

اي روح من مشتاق تو، اي روح من مايل به تو

           تا كي تمنايت كنم ،مهدي بيا مهدي بيا

گر بينمت خندان شوم ، ناديده من گريان شوم

           تا كي فراقت را سزا ،يابن الحسن مهدي بيا

گر تو بيائي كاخها، ويران شود چون كوخها

           اي جانشين اوليا،اي حافظ قران بيا

كوس ان الحق را بزن ، دجال ناحق را بزن

           ما را رجا ،ما را رجا ،صاحب زمان آقا بيا

خوبان ندايت مي كنند ، مستان صدايت ميكنند

           بيدار هوشياران بيا، اي مرد روحاني بيا

مستم بيا هوشيار كن، خوابم بيا بيدار كن

           گر ميكنم بازم گنه ،معصوم رباني بيا

نامت بيايد چون شوم ، سرگشته و حيران شوم

            حبل المتين خلقها ،اي يوسف زهرا بيا

روشن بكن شبهاي ما ، رنگي بده دنياي ما

            اي رنگ و بوي مصطفي ، مهدي بقي ا.. بيا

چشمم هماره شد بدر، گوشم همي جويد خبر

                اي صبح اميد همه ، اي منتظر ،جانم بيا

آدينه شب با عشق تو ،اندر وصال روي تو

                من مي روم در خواب تو،اي صبح بيداري بيا

ما را نباشد طاقت سال دگر ، عجل فرج ،عجل فرج

                هشتاد ونه قبل از نود ، حالا بيا حالا بيا

عجل فرج ،عجل فرج،عجل فرج،عجل فرج

                حالا بيا حالا بيا ، حالا بيا حالا بيا

 20 ربيع پنج شنبه 5/12/89

 رضا صدري علمداري(بي قرار)

السلام علیک یا بقیة الله فی الارضین

ولادت
ولادت حضرت مهدي صاحب الزمان ( ع ) در شب جمعه ، نيمه شعبان سال 255يا 256هجري بود پس از اينكه دو قرن و اندي از هجرت پيامبر ( ص ) گذشت ، و امامت به امام دهم حضرت هادي ( ع ) و امام يازدهم حضرت عسكري ( ع ) رسيد ، كم كم در بين فرمانروايان و دستگاه حكومت جبار ، نگراني هايي پديد آمد . علت آن اخبار و احاديثي بود كه در آنها نقل شده بود : از امام حسن عسكري ( ع ) فرزندي  تولد خواهد يافت كه تخت و كاخ جباران و ستمگران را واژگون خواهد كرد و عدل و داد را جانشين ظلم و ستم ستمگران خواهد نمود . در احاديثي كه بخصوص از پيغمبر ( ص ) رسيده بود ، اين مطلب زياد گفته شده و به گوش زمامداران رسيده بود   در اين زمان يعني هنگام تولد حضرت مهدي ( ع ) ، معتصم عباسي  ، هشتمين خليفه عباسي   ، كه حكومتش از سال 218هجري آغاز شد ، سامرا ، شهر نوساخته را مركز حكومت عباسي   قرار داد اين انديشه - كه ظهور مصلحي پايه هاي حكومت ستمكاران را متزلزل مي نمايد و بايد از تولد نوزادان جلوگيري كرد ، و حتي مادران بيگناه را كشت ، و يا قابله هايي را پنهاني به خانه ها فرستاد تا از زنان باردار خبر دهند - در تاريخ نظايري دارد . در زمان حضرت ابراهيم ( ع ) نمرود چنين كرد . در زمان حضرت موسي ( ع ) فرعون نيز به همين روش عمل نمود . ولي خدا نخواست . همواره ستمگران مي خواهند مشعل حق را خاموش كنند ، غافل از آنكه ، خداوند نور خود را تمام و كامل مي كند ، اگر چه كافران و ستمگران نخواهند در مورد نوزاد مبارك قدم حضرت امام حسن عسكري ( ع ) نيز داستان تاريخ به گونه اي   شگفت انگيز و معجزه آسا تكرار شد   امام دهم بيست سال - در شهر سامرا - تحت نظر و مراقبت بود ، و سپس امام يازدهم ( ع ) نيز در آنجا زير نظر و نگهباني حكومت به سر مي برد به هنگامي كه ولادت ، اين اختر تابناك ، حضرت مهدي ( ع ) ، نزديك گشت ، و خطر او در نظر جباران قوت گرفت ، در صدد بر آمدند تا از پديد آمدن اين نوزاد جلوگيري كنند ، و اگر پديد آمد و بدين جهان پاي  نهاد ، او را از ميان بردارند   بدين علت بود كه چگونگي احوال مهدي   ، دوران حمل و سپس تولد او ، همه و همه ، از مردم نهان داشته مي شد ، جز چند تن معدود از نزديكان ، يا شاگردان و اصحاب خاص امام حسن عسكري ( ع ) كسي او را نمي ديد . آنان نيز مهدي  را گاه بگاه مي ديدند ، نه هميشه و به صورت عادي.